3 Contoh Cerita Fabel Bahasa Jawa: Kisah-Kisah Penuh Makna – Fabel adalah cerita yang mengisahkan kehidupan hewan yang berperilaku seperti manusia dan mengandung pesan moral. Dalam budaya Jawa, fabel sering digunakan sebagai sarana pembelajaran bagi anak-anak maupun orang dewasa. Berikut artikel JawaBGT memberikan tiga contoh cerita fabel dalam bahasa Jawa beserta makna yang terkandung di dalamnya.
3 Contoh Cerita Fabel Bahasa Jawa: Kisah-Kisah Penuh Makna
1. Kancil lan Wit Jambu
Ing sawijining alas, ana kancil kang cerdik lan pinter ngapusi. Saben dina, dheweke nyolong jambu saka wit jambu ing pinggir kali. Wit jambu iku kepunyaane macan sing galak. Macan iku sejatine ngerti yen ana sing nyolong jambune, nanging dheweke durung ngerti sapa sing nindakake.
Siji dina, macan ngintip sapa sing sregep nyolong jambune. Nalika kancil metu saka grumbul, macan langsung nyergap.
“Hei, kowe sing nyolong jambuku! Saiki aku bakal mangan kowe!” ujare macan karo nesu.
Kancil kanthi pinter njawab, “Ampun, macan kang agung! Kula mboten nyolong jambu punika. Kula nampi jambu saking manuk-manuk ing wit punika.”
Macan banjur mratelakake, “Manuk ora mangan jambu. Ayo, aku bakal mangan kowe!”
Kancil banjur mikir cepet. “Ngapunten, macan. Nanging sadurunge panjenengan mangan kula, panjenengan boten remen nonton pertunjukan sulap?”
Macan, amarga penasaran, banjur ngidini kancil nindakake sulap. Kancil kanthi cepet mlayu nyebrang kali lan ora tau bali maneh.
Makna:
Cerita iki ngandhut piwulang yen kecerdikan bisa ngluwari kita saka masalah, nanging yen digunakake kanggo tumindak ala, bisa nyebabake akibat sing ora becik.
2. Pitik lan Kebo
Ing sawijining desa, ana pitik lan kebo sing urip bareng. Kebo iku sregep nyambut gawe, ngluku sawah saben dina, dene pitik mung dolan lan ora gelem kerja.
Saben wektu mangan, pitik mesthi njaluk panganan saka kebo. Kebo sing apikan tansah mbantu pitik, nanging atine wiwit kesel amarga pitik ora gelem golek panganan dhewe.
“Pitik, kowe ora krasa isin? Saben dina mung njaluk panganan tanpa nyambut gawe?” ujare kebo.
Pitik mung mesem lan mangsuli, “Kula taksih cilik, mula mboten saged nyambut gawe.”
Sawijining dina, petani mutusake adol kebo amarga wis tuwa lan ora kuwat ngluku maneh. Pitik dadi bingung amarga saiki ora ana maneh sing menehi panganan. Dheweke banjur ngerti yen yen mung ngandelake wong liya, uripe ora bakal lestari.
Makna:
Cerita iki mulangake yen kita kudu kerja keras lan ora mung ngandelake liyan.
3. Baya lan Monyet
Ing sawijining kali, ana baya lan monyet sing dadi kanca. Baya kagungan bojone sing lara lan butuh ati monyet supaya mari. Baya banjur ngapusi monyet.
“Monyet, ayo dolan menyang tengah kali. Ana wit gedhang enak banget.”
Monyet sing seneng mangan banjur setuju. Nalika tekan tengah kali, baya banjur nyarios,
“Sejatine aku diutus bojoku supaya njupuk atimu. Saiki kowe ora bisa lolos!”
Monyet kaget, nanging dheweke pinter lan ora gampang panik. “Lha, kok kowe ora ngomong saka awal? Atiku aku tinggal ing wit! Ayo bali sik ben aku njupuk!”
Baya percaya lan bali maneh. Nalika tekan pinggir kali, monyet langsung mlayu menyang wit lan ngguyu, “Baya, aku ora bakal percaya karo kowe maneh!”
Makna:
Cerita iki ngajari kita supaya tansah ngati-ati marang wong sing ngapusi lan supaya tansah nggunakake akal kanggo nylametake awak dhewe.
