Dongeng kancil dan buaya dalam bahasa jawa singkat – Ing sawijining alas kang asri lan subur, kancil yaiku salah sawijining kewan cilik kang dikenal pinter lan licik. Ing alas iki, kancil ora mung dikenal amarga kecerdasané, nanging uga amarga kancil kerep nylametake awake saka mara bahaya. Salah sawijining dongeng kang kondhang yaiku crita babagan kancil lan baya. Dongeng kancil lan baya iki misuwur ing antarane bocah-bocah lan dadi sawijining piwulang kang penting tumrap wong-wong sing ngrungokake.
Dongeng kancil dan buaya dalam bahasa jawa singkat
Ing sawijining dina kang cerah, kancil krasa luwe banget. Amarga dheweke ngerti yen ing pinggir kali ana kebon mentimun kang subur, dheweke mutusake arep nyabrang kali kanggo njupuk mentimun kasebut. Nanging, kali kasebut ana baya-baya gedhe kang mesthi siyaga. Kancil kudu nemokake cara supaya bisa nyabrang kali tanpa diculik utawa dipangan déning baya-baya.
Kecerdasan Kancil Kang Gawe Gumun
Kancil ora wedi, dheweke malah nggolek cara licik kanggo nyabrang kali. Dheweke mandeg ing pinggir kali lan wiwit mbengok, “He, para baya! Aku teka karo kabar penting kanggo kowe kabeh!”
Baya-baya kang lagi lungguh ing dhasar kali kanthi tenang langsung metu lan nyedhaki kancil. “Apa kabar penting iku, kancil?” takon salah sawijining baya.
Kancil karo senyum licik njawab, “Aku diutus raja ing alas kanggo ngitung jumlah baya ing kali iki. Raja ngutus aku supaya ngerti, piyé, ayo baris, supaya aku bisa ngitung kowe kabeh!”
Baya-baya kang polos lan ora ngerti akal-akalan kancil langsung ngrasa bangga. Baya-baya banjur baris saka pinggir kali siji tekan pinggir kali liyane, nyiapake awake kanggo kancil ngitung.
Kancil Ngapusi Baya
Kancil banjur mlaku-mlaku ing ndhuwur punggung baya-baya kang wis baris, karo ngitung sambi mlaku. “Siji, loro, telu, papat…,” ujare kancil karo tenang. Dheweke terus mlaku nganti tekan pinggir kali sing satunge, lan nalika wis tekan, kancil langsung mlayu karo ngguyu lan bengok, “Hehe, ketipu kowe kabeh! Aku mung pengin nyabrang kali, ora ana ngitung-itung!”
Baya-baya kang ngrasa diapusi dadi nesu banget, nanging ora bisa nindakake apa-apa amarga kancil wis aman ing pinggir kali liyane.
Piwulang Saka Crita Kancil Lan Baya
Crita kancil lan baya iki dadi salah sawijining dongeng moral kang misuwur ing budaya Jawa. Saka dongeng iki, kita bisa njupuk piwulang yen kecerdasan lan strategi bisa ngalahake kekuwatan fisik. Kancil, senadyan cilik lan ora kuwat kaya baya, bisa nylametake awake amarga dheweke pinter lan bisa mikir kanthi cepet. Crita iki uga ngandharake yen aja gampang percaya marang apa sing dideleng utawa dirungokake tanpa mriksa kanthi teliti.
Crita kancil lan baya iki bisa dadi pelajaran kanggo bocah-bocah supaya tansah mikir kanthi cerdas lan ati-ati. Nanging, piwulang moral iki uga kanggo wong diwasa supaya eling yen ora kabeh perkara bisa diselesaikan kanthi kekuwatan fisik wae, nanging uga mbutuhake kecerdasan lan kearifan kanggo ngatasi masalah.
Kesimpulan
Crita dongeng kancil lan baya iki ora mung sekadar crita hiburan, nanging uga ngemot piwulang-piwulang penting kang bisa dadi tuntunan ing urip saben dinane. Kanthi ngerti piwulang moral saka crita iki, kita bisa sinau yen kecerdasan lan kearifan iku luwih wigati tinimbang kekuwatan fisik. Crita iki wis dadi bagean saka tradisi lisan Jawa kang ora bakal ilang dilalekake amarga nilai-nilai kang dikandungé bakal terus relevan ing saben jaman.
