Dongeng bahasa jawa kancil lan keong – Ing sawijining dina, Kancil sing kawentar pinter lan licik mlaku-mlaku ing pinggir kali. Ing kono, Kancil ketemu karo Keong sing lagi mlaku alon banget. Kancil banjur guyon karo Keong amarga Keong tansah alon nalika mlaku.
“Keong, apa ora kesel kowe mlaku alon kaya ngono?” pitakone Kancil karo ngguyu.
Keong, sing sabar, njawab, “Senajan aku alon, nanging aku mesthi tekan tujuan. Ora kaya kowe, sing mung cepet nanging seneng ngece wong liya.”
Kancil banjur mikir ngguyu luwih keras, “Apa kowe arep nantang aku balapan? Aku mesthi bakal menang karo kowe sing mlaku kaya keong iki.”
Keong sing ngerti yèn Kancil sombong banjur njawab kanthi tenang, “Yèn pancen kowe arep balapan karo aku, ayo wae! Sepuluh dina saka saiki, ing dalan pinggir kali iki, kita bakal balapan. Ning, aja kaget yèn aku sing menang.”
Kancil ngguyu banter, “Ora mungkin kowe bakal menang! Ayo, sepuluh dina saka saiki kita balapan.”
Nalika dina balapan teka, Keong ngundang kanca-kancane sesama keong kanggo nulungi. Kabeh keong kanca-kancane nyebar ing sepanjang dalan balapan. Nalika balapan diwiwiti, Kancil cepet banget ngudhari langkah. Nanging, saben Kancil ngenteni Keong, Keong tansah metu saka pojokan lan katon ana ing ngarepe.
Kancil bingung amarga Keong tansah ana ing ngarepe saben wektu. Kancil tambah cepet lari, nanging Keong katon ana ing panggonan sing luwih adoh.
Akhire, Kancil wis kesel lan ngguyu dhewe-dhewe, “Kok isa Keong iki cepet banget?”
Sakwise Kancil wis ora kuwat maneh, Keong sing ana ing garis finish banjur kandha, “Kancil, aku wis tekan tujuan. Saiki, aku sing menang balapan iki.”
Kancil mung bisa meneng lan isin amarga kesombongane. Wiwit wektu iku, Kancil ora tau maneh ngelecehake wong liya senajan dirasa luwih cepet utawa luwih pinter.
Pesan moral: Kesombongan ora mesthi ndadekake kita menang. Senajan alon, tekad lan kerjasama bisa ndadekake kita nggayuh tujuan.
