Cerita Pendek Bahasa Jawa babagan Kegiatan Saben Dina – Cerita pendek utawa cerkak iku salah siji saka karya sastra kang nyritakake lelakon kang cendhak nanging ndadekake kesan kang jero marang para pamaos. Ing basa Jawa, cerkak nduweni daya tarik dhewe-dhewe amarga bisa nampilake suasana urip saben dina kanthi gaya basa kang ngemu makna lan rasa. Dina iki, kita bakal nyritakake salah siji conto cerkak sing nuduhake kabutuhan lan pepinginan manungsa ing saben dina kanthi alur crita sing nyenengake lan nggulawenthah rasa.
Cerita Pendek Bahasa Jawa babagan Kegiatan Saben Dina
Cerita 1: Urip iku Kaya Roda
Ana sawijining bocah lanang jenenge Bagus. Dheweke anak petani sing sederhana lan urip ing desa cilik. Saben dinane Bagus ora mung sekolah, nanging uga mbantu wong tuwane ing sawah. Nalika esuk budhal sekolah, sore Bagus bantu bapak ibune nandur pari lan ngrumat kebon. Dheweke urip kanthi prasaja, nanging atine tansah sumringah. Kehidupan kaya Bagus iku kaya roda, kadhangkala ana ing nduwur, kadhangkala ana ing ngisor. Urip iku ora tansah gampang, nanging Bagus ora tau mutung.
Bagus ngerti yen kahanan sing angel bisa diadepi yen kita duwe tekad lan sabar. Siji dina, pari sing ditandur bapake akeh sing rusak amarga kemarau dawa. Bapake kecewa banget, nanging Bagus tansah nyemangati bapake supaya tetep sabar lan ora nyerah. Dheweke yakin yen kemarau iki bakal rampung lan pari bakal subur maneh. Ketekunan Bagus lan bapake pungkasane nggawa hasil sing apik. Pari sing ditandur ing musim sabanjure bisa ngasilake panen sing akeh. Iki nggawa rasa seneng lan lega ing keluargane Bagus.
Cerita 2: Wong Sugih lan Wong Mlarat
Ing sawijining desa, ana wong sugih jenenge Pak Gondo lan wong mlarat jenenge Pak Min. Pak Gondo sugih amarga duwe sawah sing amba lan sapi akeh, dene Pak Min mung duwe sawah cilik lan sapi loro. Sanajan mangkono, Pak Min tansah syukur karo sing diduweni lan uripe tenang. Ing wektu liyane, Pak Gondo tansah pengin luwih akeh lan ora nate puas karo sing diduweni.
Siji dina, desa kasebut kena musibah banjir. Sawah Pak Gondo sing amba kebanjiran lan akeh sapi sing mati. Pak Gondo banjur dadi sedhih lan bingung. Nanging Pak Min tetep sabar lan ora putus asa. Dheweke percaya yen kabeh musibah ana dalane lan pasti bakal ana pitulungan. Ora suwé, Pak Min entuk bantuan saka sedulure kanggo mbangun maneh sawah lan sapi sing ilang.
Pak Gondo ngerti yen kekayaan dudu jaminan kanggo urip seneng. Saka pengalaman iki, dheweke sinau supaya bisa ngucap syukur lan ora ngarep-ngarep luwih akeh. Kadhangkala, wong mlarat sing prasaja malah duwe rasa seneng sing luwih jero tinimbang wong sugih.
Cerita 3: Kanca Sajati
Ana loro bocah sing wis suwe dadi kanca akrab, jenenge Joko lan Andi. Kabeh perkara padha bareng-bareng, saka dolan nganti sinau. Nanging, nalika loro-lorone lulus sekolah lan nerusake kuliah, dheweke dadi sibuk karo urusane dhewe-dhewe. Hubungane dadi adoh lan jarang ketemu.
Siji dina, Joko ngrasakake kesepian amarga ora bisa ketemu karo Andi maneh. Dheweke kangen karo wektu-waktu dolanan bareng kaya biyen. Dheweke mutusake kanggo nulis layang marang Andi. Andi sing maca layang mau dadi sadar yen dheweke uga kangen karo Joko. Ora suwe sawise kuwi, Andi mutusake kanggo sowan neng omahe Joko.
Ketika ketemu maneh, loro-lorone padha sadar yen kanca sejati iku ora bakal ilang meskipun wektu lan jarak misahake. Persahabatan sing tulus bakal tetep ana nganti kapan wae. Andi lan Joko banjur nyoba kanggo ngatur wektu supaya bisa tetep ketemu lan ngreksa persahabatane.
Piwulang Saka Cerita Pendek
Saka telu cerita kasebut, kita bisa sinau akeh babagan urip. Kesederhanaan, kesabaran, syukur, lan persahabatan iku nilai-nilai sing kudu dijaga ing urip kita saben dinane. Kahanan angel mesthi bakal ana, nanging cara kita ngadhepi lan sinau saka kahanan kasebut sing bakal mbentuk karakter kita.
Urip iku kaya roda, kadang ing nduwur, kadang ing ngisor. Nanging kita kudu tansah eling yen sak durunge badai mesthi bakal ana pelangi. Kanca sejati iku bakal tetep ana, sanajan kahanan ngancam misahake.
